Folgendes traurige Lied hat einmal in meiner Gegenwart, als ich mich auf der Durchreise befand, ein trauriger Alkoholiker in einer Bahnhofskneipe in Saarbrücken in sein Bierglas gesungen:


"Der Middernaschdszug tut weinen tief
isch bin so einsam, isch könnt wein'

isch hab nie gsehn eine nacht sooo lang
wenn Zeit tut krieschen vorbei
Der Mond hat sisch hinterd' Wolken verschteckt
Und hat ganz furschdbar g'weint!

düm düm düm düm, dü dü, dü düüüü dü düüüü (etc)


Hascht je (...?)
Wenn Blädder angfang ham zu schterm
Wie isch, hat er den Lebänswilln verlor'n

isch bin so einsam, isch könnt wein'

düm de düm ... (etc.)


Die Stummheit eines gfallnen Schterns
Erleuschtet einen lila Himmel
Und während isch misch wundern tu, ja wo du bist

bin isch so einsam, isch könnt wein'!"